Kościół wzniesiony został w pierwszej połowie XVII wieku według projektu architekta Rudolfa Negroniego wraz z przylegającym do niego klasztorem przeznaczonym na szpital świętego Łazarza. Jako świątynia przyszpitalna zlokalizowany został poza murami miasta w miejscu pochodzącej z drugiej połowy XVI wieku drewnianej kaplicy i szpitala.

Kościół zbudowano w typie renesansu lubelskiego. Jest bezwieżowy, jednonawowy, o zamkniętym półkoliście prezbiterium, nieznacznie węższym od nawy. Świątynia posiada sklepienie kolebkowe z lunetami pokryte listwami sztukateryjnymi w prostym układzie kratownicy.

Trzy późnorenesansowe ołtarze przeniesione zostały z Kaplicy Trójcy Świętej. W ołtarzu głównym znajduje się obraz S. Janowickiego z 1661 roku przedstawiający koronację najświętszej Marii Panny.

W XIX w. klasztor pełnił m.in. funkcję mieszkania dla ubogiej ludności żydowskiej, dlatego nazywano go domem żydowskim.

Posłuchaj o kościele pw. św. Wojciecha