Historia Starej Plebanii sięga początku XVII wieku. Pierwotnie był to zbór kockich kalwinów, wzniesiony z polecenia Andrzeja Firleja. Obecny wygląd budowla uzyskała w połowie XIX wieku., kiedy przekształcono ją na mieszkania dla wikariuszy, a następnie staraniem ks. proboszcza Józefa Tęczyńskiego dobudowano murowaną, parterową oficynę z przeznaczeniem na plebanię.
Sklepienie dwukondygnacyjnej wieży, w której dawniej mieścił się zbór, zdobi typowa dla renesansu lubelskiego dekoracja sztukatorska w układzie sferycznym oraz w kształcie serc. Jej powstanie datuje się na 1. połowę XVII wieku.