Położony w nadwiślańskiej wsi kościół został wzniesiony w 1. połowie XVII wieku w typie renesansu lubelskiego. Konsekracja miała miejsce w 1631 r.. Fundatorami murowanej świątyni byli Katarzyna Ossolińska, kasztelan lubelski Zbigniew Sieneński oraz jego żona Krystyna z Uhrowieckich.
Do budowy murów kościoła wykorzystano m.in. miejscowy kamień wapienny. Jest to budowla jednonawowa z masywną, oszkarpowaną wieżą od frontu. Do węższego od nawy, półkoliście zamkniętego prezbiterium przylega zakrystia oraz neogotycka kaplica grobowa Niesiołowskich z 1842 r.. Sklepienie nawy i prezbiterium zdobią sztukaterie w typie renesansu lubelskiego.
W wyposażeniu wnętrza uwagę zwraca drewniany ołtarz główny z 1634 roku, dwie barokowe chrzcielnice z XVIII w., oraz renesansowy portal z herbem Uhrowieckich w prezbiterium.