Obecny kształt kościół zyskał w 2. poł XVI wieku. W 1563 roku świątynię przejęli arianie i dopiero w 1610 roku powróciła ona w posiadanie katolików. Na początku XVII w. kościół został przebudowany, uzyskując cechy renesansu lubelskiego, prawdopodobnie przy udziale muratora Jana Wolffa. Nowe sklepienie pokryto dekoracją sztukateryjną w formie sieci ornamentowanych wałków. Jest to świątynia jednonawowa, z węższym zamkniętym półkoliście prezbiterium, do którego przylega zakrystia z przedsionkiem. Przy zachodniej stronie nawy znajduje się wieża z kruchtą. Rokokowe wyposażenie wnętrza pochodzi w większości z 2. połowy XVIII wieku. W drewnianym ołtarzu głównym znajduje się obraz z pocz. XIX w. przedstawiający chrzest Chrystusa. W ołtarzach bocznych umieszczono obrazy Józefa z Dzieciątkiem (XIX w.) oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (XVIII w.).

Do zespołu kościelnego należą także: murowana dzwonnica (XIX w.) oraz  plebania z 1905 r., ufundowana przez ordynata hrabiego Zamoyskiego.

Posłuchaj o kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Dysie